หลายชีวิต ๒๕๕๐ - ภาคที่ ๒ ฯพณฯ แม้ว มั่งคั่ง (ลักสิน กินชะมัด)

เขียนครั้งแรก www.oknation.net/blog/konto
วันพุธ ที่ 24 ตุลาคม 2550
หลายชีวิต ๒๕๕๐ - ภาคที่ ๒ ฯพณฯ แม้ว มั่งคั่ง (ลักสิน กินชะมัด)
Posted by คนโทใส่น้ำ , ผู้อ่าน : 349

          Sin Cock ของนายแม้วเจริญรุดหน้าด้วยดำเนินธุรกิจ ให้เช่าคอมพิวเตอร์ วิทยุติดตามตัว โทรศัพท์เคลื่อนที่ ดาวเทียม เคเบิ้ลทีวี และโทรคมนาคมอื่นๆ ครบวงจร โดยมีเส้นสายทางการเมืองและทางครอบครัวภรรยาที่เป็นบิ๊กหมาต๋า

          ต่อมา นายแม้วได้ลาออกจากทุกตำแหน่งในบริษัท โดยเอาหุ้นไปซุกไว้ในจักแร้คนสนิทคือ ภรรยา ลูกชาย ลูกสาว และ คนรับใช้ เพื่อปกปิดบัญชีขุมทรัพย์ จากนั้นไม่นาน ก็ได้เป็นเสนาบดีบัวแก้วในสมัยมีดโกนชุบน้ำเชื่อม และในปีต่อมาเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งพลังฝาเข่งต่อจากท่านมหาจำเลือนและได้สะด๊วบตำแหน่งยี่หลงจู๊ ในสมัยปลาไหลใส่สเก็ต และได้สะเดิ๊บเป็นยี่หลงจู๊อีกในสมัยจิ๋วหวานจัง
 
          และในปีที่ประกาศลอยตัวค่าเงินสลึง ซึ่งมีผลทำให้เงินในมือของเราๆ ท่านๆ ทั้งหลายลดค่าเกือบเท่าตัวเมื่อเทียบกับสกุลลุงแซมโซรอส ทำให้บริษัทต่างๆ เจ๊งกันระนาวหรือไม่ก็เป็นหนี้หัวโต ใช้ไม่หมดมาจนบัดนี้ แต่เดชะบุญที่นายแม้วบำเพ็ญบารมีมาเกินทศชาติ  Sin Cock ของเขาไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใดเพราะมีการซื้อประกันความเสี่ยงในอัตราแลกเปลี่ยนล่วงหน้า

          ทั้งนี้ยายเมี้ยน ยายแม้น เฒ่าโพล้งวิจารณ์กันลั่นร้านกาแฟว่า “ไอ้แม้วมันมีอินไซด์ นอกจากไม่เจ็บตัวแล้วยังรวยขึ้นอีกพะเรอเกวียน”  แต่นายแม้วปฏิเสธลั่นและอ้างมันเป็นซิกส์เซ้นส์เดจาวู แต่หลังจากนั้นไม่นาน นายแม้วก็ใช้ทุนส่วนตัวมาตั้งแก๊ง ทรท. (ไทระทวย) และสถาปนาตัวเองเป็นปังจู๊หัวหน้าแก๊งในที่สุด และชนะการเป่ายิ้งฉุบได้เป็นหลงจู๊ใหญ่สมความปรารถนา

          พอเริ่มได้เป็นหลงจู๊ใหญ่ นายแม้วก็ได้สำแดงพลังฝีมือ “มีเงินใช้ผีโม่แป้ง” ทันที เพราะคนดีๆ เขาเห็นกันว่าการเอาขุมทรัพย์ไปซุกในจักแร้คนอื่นนั้นมันขัดกับขื่อแปของบ้านเมือง  จึงส่งให้ศาลที่ไม่ใช่ศาลไคฟง และไม่ใช่เปาบุ้นจิ้นพิจารณา และมีมติพิพากษา ด้วยคะแนนเสียง 800 ต่อ 700 ให้นายแม้วพ้นผิดแบบ "บกพร่องโดยหน้าซื่อตาใส"  แถมยังมีบางท่านเห็นว่านายแม้วนั้นไม่ถือว่าเป็นผู้ดำรงตำแหน่งทางหลงจู๊ด้วย,
          “ขากถุย!!! แมร่งโดนตุ๋ยไปหลายอัฐละสิท่า”เฒ่าโพล้งขากพลางสบถดังลั่นทันทีที่ฟังประกาศทางวิทยุ

          ความเลวยังไม่ทันพ้นเหว ความเลวกว่าก็เข้าแถวมาเป็นพรวน หลงจู๊แม้วถูกกล่าวหาเกี่ยวกับการใช้กำลังภายในจากจุดคีมึ้ง ทำทุกอย่างให้กงสีของครอบครัวเซ็งลี้ฮ้อ ส่วนคู่แข่งก็เดี้ยงไปเองโดยไม่ทราบสาเหตุ เข้าใจว่าถูกธาตุไฟเข้าแทรก โดยเฉพาะอะไรที่เกี่ยวข้องกับสัมภทานจากรัฐ เป็นอันเสร็จหลงจู๊และเหล่ายอดฝีมือในสำนัก ทรท.ทั้งสิ้น

          จริงๆ แล้วหลงจู๊แม้วเป็นคนเก่ง มีกึ๋นมีเซี่ยงจี๊ ตามที่มีแววมาแต่เด็กๆ เพียงแต่ความเก่งกับความดีเป็นคนละเรื่องกันเขาจึงคิดค้นกับดักต่างๆ ขึ้นมาเหมือนนายพรานดักแร้วเพื่อจับสัตว์ เพียงแต่เหยื่อของเขาไม่ใช่สัตว์ แต่เป็นชาวบ้านตาดำๆ ที่เคยเจียดเงินส่งเขาเรียนจนจบด็อกเตอร์มานั่นเอง
 
           (เวรกรรมคงมีจริงความหัวดีของเขาไม่ได้ถ่ายทอดมาทางลูกเลย มีลูกชายก็ทึ่มขนาดว่าเอาโพยเข้าห้องสอบก็ดันโง่ให้กรรมการคุมสอบจับได้ ทีนี้พอมาถึงลูกสาวสอบบ้างจะใช้วิธีเดิมก็กลัวกรรมการลำบากใจ เลยใช้วิธีขอข้อสอบมาให้ลูกอ่านเล่นก่อนสอบดื้อๆ ซะนี่ ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้หลงจู๊แม้วคิดว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องดีเรื่องงามตัวเองทำแล้วไม่ผิด)
 
          กับดักของหลงจู๊ ทำให้ชาวบ้านไหลหลง ฟุ้งเฟ้อ ฟุ่มเฟือย ขาดความรับผิดชอบ ชอบของฟรี รอของถูก เพราะเป็นหนี้ก็ไม่ต้องใช้ เจ็บไข้ก็มีบัตรทอง จะซื้อบ้านก็มีคนมาอาทร จะขายของก็มี Oh!top จะเสี่ยงโชคก็มีหวยบนดินขายทั่วบ้านทั่วเมือง นี่ถ้าไม่มีใครมาขวางหน้าเรื่องเปิดบ่อนกาสิโน หลงจู๊แม้วคงเดินหน้าแน่นอน กับดักทั้งหมดนี้ในปัจจุบันไปไม่รอด เพราะมีแต่เรื่องที่รัฐต้องหาเงินมาทั้งนั้น ไหนจะเงินมาทำโครงการ ไหนจะเงินค่าเก๋าเจี๊ยะ ที่เหล่ายอดฝีมือตั้งไว้ก่อนฝ่าด่านอีก แต่ชาติล่มจมก็เป็นเรื่องของชาติ ส่วนหลงจู๊แม้วนั้นชาวบ้านรักเป็นนักหนา ร้องเรียกเหมียวๆ เดี๋ยวก็มา เคล้าแข้งเคล้าขาน่าเอ็นดู

          หลงจู๊แม้วนั้นเป็นคนชอบเสนอเงื่อนไขเงื่อนเวลา ประเภททำเอง ตั้งเอง แก้เอง ประกาศเอง เช่น ปราบปรามผู้ค้ายาเสพติด ก็หน้าด้านประกาศว่าผู้ค้ายาสูญพันธุ์ไปจากบ้านเมืองแล้ว ท่ามกลางเสียงหัวร่อกระหึ่มเมืองของคนค้ายา แถมมีการพูดถึงการฆ่าตัดตอนไม่ให้สาวไปถึงผู้ค้ารายใหญ่ตัวจริงด้วย ข่าวว่าเจอศาลเตี้ย ตายไปหลายพันคน

          แต่บุญกุศลที่หลงจู๊แม้วทำไว้ที่คนเสียภาษีอย่างเราไม่ลืมก็คือ การลดภาษีค่าสัมภทานให้กับกงสีในเครือ Sin Cock ลดค่าสัมภทานค่าเช่าคลื่นความถี่ให้กับบริษัท กูทีวี (มหาชน) จำกัด นี่ยังไม่ต้องพูดถึงที่พาพรรคพวกเข้ามากินบุพเฟ่ต์แห่งชาติกันปากมัน รวมถึงดันญาติโกโหติกามาเป็นใหญ่เป็นโต แบบคนที่เขาสมควรจะได้ต้องนั่งทำตาปริบๆ
ลองมาดูลมที่ผายออกมาของหลงจู๊แม้วในวาระแรกกัน

          "เคี้ยก เคี้ยก มีการพูดกันว่า ถ้าให้อั๊วเป็นหลงจู๊ก็อยู่ไม่พ้นเทศกาลชุนเทียน ฝันไปเถอะ ชาติหน้าตอนบ่ายๆ เพราะอั๊วเข้ามาทำงาน ไม่ได้เข้ามาโกง ไม่ได้เข้ามากิน จะลาออกไปทำไม และก็ไม่ยอมให้ใครโกงด้วย อั๊วเข้ามาแก้ไขปัญหา จึงหวังว่าการเป่ายิ้งฉุบครั้งนี้ พวกลื้อจะช่วยเลือกแก๊งไทระทวยของอั๊ว พอกันทีที่จะให้คนไปเลือกพวกคนเมืองเพื่อไปยกมือเลือกคนแดนใต้เป็นหลงจู๊”
 
          "พวกลื้ออย่ามาห่วง ไอ้พวกดูเอ็นไม่ใช่เตี่ยอั๊ว”