ปลายทางของความปรารถนาดี

ชายหนุ่มกำลังก้มหน้าก้มตากินก๋วยเตี๋ยวเป็นมื้อเย็นอยู่ตอนที่รู้สึกว่ามีใครมายืนอยู่เบื้องหน้า
ยังไม่ทันที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมอง "ใคร" ได้เต็มตา ก็มีเสียงตะโกนมาจากแม่ค้าก๋วยเตี๋ยว"อีบ้า ออกมานี่ อย่าไปกวนลูกค้า"แต่คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าไม่ได้ขยับไปไหน แถมยังเอ่ยกับชายหนุ่มอีกว่า
"แก...ฉันหิวข้าว...ขอตังค์กินข้าว"
ชายหนุ่มมองหน้าคนที่อยู่ข้างหน้าเต็มตา
ถ้าไม่นับผมเผ้าที่เป็นสังกะตัง หน้าตา เสื้อผ้าสกปรกมอมแมม เล็บมือดำปี๋แล้ว
ต้องถือว่า หญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าเขามีโครงหน้าและรูปร่างดีพอสมควร
เขาคะเนดูผ่านคราบไคลที่ใบหน้า ผิวพรรณที่ยังไม่มีรอยเหี่ยวย่นและในบางจุดที่ไม่สกปรกนั้น
อายุของเธอน่าจะมากกว่าเขาแค่ไม่กี่ปี
"แก...ฉันหิวข้าว...ขอตังค์กินข้าว" เธอพูดซ้ำด้วยสุ้มเสียงเหมือนคนปกติทั่วไป
เขามองไปรอบๆ ตัว พบว่าไม่มีใครสนใจเขาและเธอ แม่ค้าก๋วยเตี๋ยวกำลังบริการลูกค้าคนอื่นอยู่
เขาเลยถามเธอว่า "กินก๋วยเตี๋ยวมั้ยล่ะ เดี๋ยวออกตังค์ให้ เอาเส้นอะไร"
"อีบ้า" พยักหน้าและชี้มาที่ชามก๋วยเตี๋ยวของเขา เขาจึงลุกขึ้นไปสั่งก๋วยเตี๋ยวให้เธอ
เขาเฝ้ามองเธอกินก๋วยเตี๋ยวชามที่สองอย่างตะกลาม
เขาถามอะไรเธอก็ไม่ตอบ เขาแบ่งน้ำที่สั่งมาให้เธอกินแก้วหนึ่ง เธอก็รับไปกินแบบไม่มีอาการเกรงอกเกรงใจ ไม่มีขอบใจ
"อีบ้า" กินชามที่สองหมด ซดน้ำหมดแก้ว แล้วก็ลุกเดินออกจากเต๊นท์ขายก๋วยเตี๋ยวไปหน้าตาเฉย
ตอนเขาเรียกแม่ค้ามาคิดเงินที่โต๊ะ เขาถามแม่ค้าเกี่ยวกับ "อีบ้า" แม่ค้าก็บอกว่า"มันมาป้วนเปี้ยนหลายเดือนแล้วล่ะ มาจากไหนก็ไม่รู้ แต่มีคนเห็นมันแอบไปนอนในศาลเจ้าท้ายตลาดนี่แหละ"
"ก็มีคนให้ตังค์มันบ้าง เพิ่งมีแต่คุณนี่แหละที่ให้มันนั่งกินด้วย...ฉันล่ะกลัวว่าอีกหน่อยมันจะมากวนใจลูกค้าฉันนะ"

...

ชายหนุ่มเดินอยู่บนสะพานที่ตอกจากไม้แผ่นเล็กแผ่นน้อยไปยังบ้านเช่าของเขาที่ท้ายตลาด
ชายหนุ่มเพิ่งมาเช่าบ้านที่นี่อยู่แค่ไม่ถึงอาทิตย์ คนขายแรงงานชายโสดอย่างเขา ที่ซุกหัวนอนแค่นี้ก็ดูราวกับราชวัง
ชายหนุ่มเดินผ่านศาลเจ้ารกร้าง ไม่มีผู้คนไปอีกเกือบ 200 เมตร ถึงรู้สึกตัวว่ามีคนเดินตามเขามา
ชายหนุ่มหันไปมอง "อีบ้า" ที่เดินอยู่เบื้องหลังประมาณ 10 ก้าว เขาหยุด "อีบ้า" ก็หยุด เขาเดิน "อีบ้า" ก็เดิน
ชายหนุ่มก็เลยเดินต่อจนถึงบ้านเช่าของเขา
ระเบียงแคบๆ หน้าบ้านติดทางเดิน เอาไว้นั่งกินข้าวและทำทุกอย่างนอกจากนอนและอาบน้ำ
เพราะว่าหลังบานประตูที่ล็อกกุญแจอยู่นั้นคือห้องแคบ 1 ห้องและห้องน้ำ 1 ห้อง
ชายหนุ่มไม่มีทรัพย์สินอะไร ไม่มีวิทยุ ทีวี ตู้เย็น พัดลม หม้อหุงข้าว ตู้เสื้อผ้า ไม่มีอะไรเลย เสื้อผ้าที่ซักแล้วเขาก็แขวนไว้กับราวไม้ ที่ยังไม่ซักก็อยู่ในตะกร้าใบเล็กๆ ตรงที่เขานอนมีเสื่อเก่าๆ ผืนหนึ่งกับหมอนเก่าๆ ใบหนึ่งแค่นั้นเอง
ระหว่างที่ชายหนุ่มไขกุญแจห้อง "อีบ้า" ก็มาหยุดยืนอยู่ตรงบันไดระเบียง
เมื่อไขเสร็จ ชายหนุ่มก็เลยไม่เข้าห้องแต่กลับนั่งตรงระเบียงแทน และตบที่ไม้กระดานข้างๆ ตัว บอก "อีบ้า" ว่า "มานั่งตรงนี้สิ""อีบ้า" เดินมานั่งข้างๆ เขาอย่างเงียบๆ แต่ไม่ว่าเขาจะถามอะไรที่เขาอยากรู้ เธอเป็นใคร มาจากไหน ทำไมเป็นอย่างนี้ นิ่งเงียบคือคำตอบของ "อีบ้า" มีเพียงสายตาที่ดูเลื่อนลอยสับสนของเธอเท่านั้นที่จ้องหน้าเขาเขม็ง
ถอนหายใจ...เขายอมแพ้...เขาไม่มีเวลามาเซ้าซี้กับเธอมากนัก สุดท้ายเลยลองเสนอความเห็นดู
"อยากอาบน้ำ อยากเปลี่ยนเสื้อผ้ามั้ย" เขามองดูเสื้อเชิร์ตมอซอกะรุ่งกะริ่งกับกางเกงขายาวเก่าขาดของเธอ... ผิดคาดของเขานัก เมื่อเธอพยักหน้า
เขาจึงลุกขึ้นนำเธอเข้าไปในห้อง เขาค้นหาเสื้อยืดเก่าแต่สะอาดที่แขวนอยู่กับกางเกงขาสั้นเอวยางยืดที่ดูแล้วเธอน่าจะใส่ได้ยื่นให้เธอ แล้วชี้ไปที่ห้องน้ำ
"อีบ้า" หอบเสื้อผ้าที่เขาส่งให้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เขาได้ยินเสียงเลื่อนกลอนประตู เขาจึงเดินออกมาสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง
"แก..แก.." เขาได้ยิน "อีบ้า" ส่งเสียงเรียก จึงเดินเข้าไป เห็นเธอแง้มประตู โผล่หน้าออกมาเล็กน้อย "มาสระหัวให้หน่อย"
"ไม่เอาอ่ะ สระเองสิ เธอเป็นผู้หญิงนี่" เขาจะเข้าไปในห้องน้ำที่มีผู้หญิงอาบน้ำอยู่ได้อย่างไร...มันไม่สมควร
"มาสระหัวให้หน่อย" เสียงเหมือนคนเอาแต่ใจ แต่เปิดบานประตูให้กว้างขึ้น เขาจึงเห็นว่าเธออาบน้ำทั้งชุดที่เธอสวมมา ตอนนี้ชุดเปียกโชก เขาต้องรีบเบือนหน้าออกจากหน้าอกเธอเมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ใส่ยกทรง แต่เมื่อเบือนสายตามาที่หน้าของเธอ เขาต้องแปลกใจมาก ภายใต้ใบหน้าที่เคยมีคราบไคลนั้นขาวนวลเนียนอย่างคาดไม่ถึง
ชายหนุ่มจำใจเดินเข้าไป หยิบขวดแชมพูสระผมที่เธอยื่นส่งให้ เริ่มลงมือสระผมให้เธอที่ยืนหันหลังให้เขา
ชายหนุ่มสังเกตเห็นขณะสระผมว่าต้นคอของเธอก็ขาวนวลเนียนเหมือนใบหน้า และเมื่อเธอถูเนื้อถูตัวแล้วตักน้ำราดตัวจนน้ำดำๆ เริ่มจะใสแล้วนั้น เขาจึงเห็นว่าเธอเป็นคนผิวพรรณดีและเป็นคนสวยคนหนึ่ง
ชายหนุ่มต้องสระผมให้ "อีบ้า" ถึง 5 ครั้ง กว่าจะรู้สึกด้วยปลายนิ้วว่าผมของ "อีบ้า" เริ่มเหมือนผมของคนปกติ เมื่อสระครั้งสุดท้ายเสร็จเขาก็เดินออกจากห้องน้ำ ไปยืนสูบบุหรี่อีกมวนหนึ่งที่ระเบียง
เสียงประตูห้องน้ำเปิด ชายหนุ่มหันไปมอง ก็เห็น "อีบ้า" ที่ผิวพรรณสดใส ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นของเขา แน่ล่ะเธอไม่ได้สวมยกทรง เพราะมองด้วยตาเปล่าก็เห็นก้อนเนื้อที่หน้าอกไหวไปมาตามการเคลื่อนไหว
"อีบ้า" หอบเสื้อกางเกงชุดเก่าของเธอออกมาด้วยโดยไม่บิดน้ำ น้ำจึงหยดไหลเปรอะห้องเขาไปหมด เขายื่นมือจะรับผ้าในมือของเธอมาบิดให้ เธอก็เบี่ยงมือหลบเป็นท่าทีที่บอกเขาว่า "อย่ามายุ่ง"
"อีบ้า" เดินไปนั่งที่ระเบียง วางเสื้อผ้าเก่าของเธอไว้ที่ระเบียง เขาเดินไปนั่งข้างๆ พยายามถามคำถามที่เขาถามมาก่อนแล้ว แต่ไม่ได้คำตอบอะไร แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้จ้องหน้าเขา สายตาเธอเหมือนมองดูอะไรไกลลิบๆ


"แก..แก..ขอตังค์" อยู่ๆ "อีบ้า" ก็พูดออกมา เขาเลยถามว่าจะเอาไปทำอะไร เธอพักอยู่ที่ไหน
"นอนศาลเจ้า" เธอตอบมา โดยไม่บอกว่าจะเอาตังค์ไปทำอะไร
ชายหนุ่มล้วงกระเป๋ากางเกง หยิบแบงก์ห้าสิบยับยู่ยี่ออกมาส่งให้เธอ
"อีบ้า" รับเงินแล้วลุกขึ้นเดินลงไปจากระเบียง
เขาร้องเรียก "เธอ..เธอลืมเสื้อผ้า" แต่ "อีบ้า" ไม่ได้หันกลับมาเลย

...

แสงแดดยามเช้าเร่งให้ชายหนุ่มรีบเดินจากบ้านออกไปปากซอย
ชายหนุ่มเดินเกือบจะถึงศาลเจ้าอยู่แล้ว ตอนที่เห็นคนมุงอยู่ในดงหญ้าริมสะพานไม้ เขาจำยอมก้าวเดินลงไปบนพื้นหญ้าเฉอะแฉะ ชะเง้อมองข้ามไหล่ของคนที่อยู่ข้างหน้า
ภาพที่เห็นทำให้หัวใจเขาดิ่งวูบ
ร่างที่นอนอยู่เบื้องหน้านั่นไม่ใช่ "อีบ้า" หรอกหรือ

แม้มีผ้าขาวปิดคลุมลำตัวท่อนบนและท่อนล่างก็รู้ว่าร่างนี้ถูกเปลือย
เสื้อยืดที่รัดคอเธออยู่นั่นไม่ใช่เสื้อยืดของเขาหรอกหรือ
กางเกงขาสั้นที่ถูกร่นลงมาอยู่ที่ข้อเท้าทั้งสองนั่นไม่ใช่กางเกงของเขาหรอกหรือ
ผมดำขลับที่สยายเต็มพื้นนั่นไม่ใช่ผมที่เขาสระให้เมื่อเย็นวานนี้หรอกหรือ

แว่วเสียงแม่ค้าก๋วยเตี๋ยวที่ยืนอยู่เบื้องหน้า
"โถ น่าสงสารอีบ้ามัน นี่ถ้ามันมอมแมมแบบเก่า ก็ไม่มีใครอยากไปทำกับมันแบบนี้หรอก...สิ้นเวรซะทีนะอีบ้าเอ๊ย"
เขาเบือนหน้าออกจากร่างที่นอนอยู่บนพื้น
ยกมือป้ายเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม



เขียนครั้งแรกที่ www.oknation.net/blog/konto

วันศุกร์ ที่ 5 มิถุนายน 2552

ปลายทางของความปรารถนาดี

Posted by คนโทใส่น้ำ , ผู้อ่าน : 3288